Статья представляет собой всесторонний анализ роли и статуса Центрального исполнительного комитета СССР (ЦИК СССР) в контексте динамичного конституционно-правового и институционального развития Советского Союза. Автор представляет читателю глубокое погружение в суть ЦИК СССР, предоставляя краткое, но содержательное историографическое описание коллективного органа государственной власти. Основное внимание уделено детальному анализу статуса ЦИК СССР до и после принятия Конституции СССР 1924 г., выявлению и выделению ключевых различий в его структуре и функционировании, ставших новациями, внедренных с принятием данного законодательного акта. В статье широко и глубоко разбираются ключевые направления деятельности ЦИК СССР как в период до принятия Конституции (1922-1925 гг.), так и в постконституционный период (1925-1938 гг.), формируя категориальный пласт проблемного вопроса. В статье наравне освещается и объясняется стабильное положение ЦИК СССР в политической сфере СССР и дается краткая оценка его деятельности и развития. Статья представляет интерес для исследователей истории и права советского периода и является важным вкладом в понимание организационных и нормативных аспектов функционирования ЦИК СССР в широком контексте конституционного строительства в первые десятилетия советской истории. Основной упор сделан на формировании комплексной базы восприятия ЦИК СССР как органа, которому одновременно присущи обособленность в системе государственных органов советской власти и тесная связь с иными такими органами. Такой упор позволяет сформировать у читателя широкий категориально-понятийный спектр opiniones & sententiae на важную для отечественной историографии проблему определения и анализа правовой природы ЦИК СССР.
В статье рассматривается отражение событий Второй мировой войны в дневниках Г. Эфрона 1940-1943 гг. На основе недавно ставших доступными для исследователей эго-документов анализируется основной комплекс представлений, связанных у автора с осмыслением военной действительности Второй мировой войны и ее влияния на проблему личностной авторской рефлексии. Среди основных тем, поднимаемых в дневниках, исследуется восприятие Г. Эфроном (Муром) хода военных действий в Западной Европе 1940 г. и их возможного влияния на будущую войну гитлеровской Германии с СССР, проблема национальной самоидентификации автора, учитывая его многолетнюю культурную связь с Францией, отношение автора дневника к советской действительности 1940-1943 гг. Особое место в статье занимают размышления сына М. Цветаевой о своей будущей карьере в контексте все возрастающего давления советских социально-политических институтов, мотивирующих молодежь на получение «рабочей» профессии.
Автор рецензии монографии Я.А. Пляйса «Трагедия Афганистана. От истоков до наших дней», считает, что научная ценность исследования заключается в критическом анализе советской доктрины некапиталистического (социалистического) развития отсталых или недавно освободившихся от колониального гнёта стран. В книге сделан вывод, что попытки СССР направить Афганистан по пути социалистического развития, а позднее США и их союзников привить стране демократию указывают на то, что радикальные изменения в любой стране обречены на провал, если не учитывается её социально-экономическое и политическое развитие, а также значимость национальных традиций, в частности, религии.
Աշխարհում գոյություն ունի շուրջ 25 դե ֆակտո պետությունպետություն, որոնցից հինգը՝ հետխորհրդային տարածքում։ Դե ֆակտո ռեժիմների ի հայտ գալը ուղղակիորեն առնչվում է այն փակուղային և կոնֆլիկտածին իրողությանըիրողությանը, որի դեպքում պետության հետ ուղղակիորեն առնչվող դե յուրե պետությ ունն այլևս ի վիճակի չի լինում իրացնելու իր ինքն իշխանությունը դե ֆակտո պետության բնակչության և տարածքի նկատմամբ : Սույն հոդվածի նպատակն է վերլուծել և համեմատել էթնոքաղաքական հակամարտությունները Լեռնային ՂարաբաղումՂարաբաղում, Հարավային ՕսիայումՕսիայում, Աբխազիայում և Մերձդն եստրում : Ուշադրության կենտրոնում են հակամարտությունների պատճառներիպատճառների, գործընթացների և հետևանքների նմանություններն ու տարբերություններըտարբերությունները, որը տալիս է հակամարտությունների դինամիկայի համապարփակ պատկերացում և բացահայտում է էթնոքաղաքական վեճերի համատեքստում հնարավ որ ընդհանրությունների առկայությունը։ Նպատակն իրականացնելու համար խնդիր է դրվել ուսումնասիրելու տարածաշրջաններում պատմական ֆոնիֆոնի, քաղաքական զարգացումներիզարգացումների, էթնիկ կազմի և միջազգային ազդեցությունների ունեցած դերն ու նշանակությունը։ Հոդվածի մեթոդաբանական մոտեցու մը հիմնված է նշված էթնոքաղաքական հակամարտությունների համեմատական վերլուծության վրա։ Օգտվել ենք ինչպես որակականորակական, այնպես էլ քանակական հետազոտության մեթոդներից : Օգտագործվել են առաջնային աղբյուրներ՝ ներառյալ պաշտոնական փաստաթղթերփաստաթղթեր, քաղաքական հայտարարություննե ր և հոդվածներ՝ հիմնականում գերմանական լրատվականներից։ Հիմնավորվել էէ, որ էթնոքաղաքական հակամարտությունները մշտապես ունենում են բարդ ու հակասական դինամիկադինամիկա, որն էլ իր հերթին պարարտ հող է նախապատրաստում տարածաշրջանային խոշոր խաղացողների հետաքրքրությունների հա մար։ Եզրակացությունն այն էէ, որ էթնոքաղաքական հակամարտությունների վերաբերյալ բազմակողմանի հետազոտությունները հնարավորություն են տալիս ձևավորելու հստակ պատկերացումներ հակամարտությունների պատճառների և հետևանքների վերաբերյալ՝ համադրելի իրավիճակներում հակամարտ ությունների լուծման հնարավոր օրինաչափություններն ու ընդհանրությունները բացահայտելու համար